Wat schrijf je over medezeggenschap als de zon al een paar dagen zo mooi schijnt? Een verhaal over effectieve medezeggenschap maar ook over Griekenland. Deze dagen, met dit heerlijke weer, doen mij denken aan het klimaat op een zonovergoten strand van een Grieks eiland. Deze warmte is daar iedere dag van de zomer (mei-september). Iedere morgen als je op staat en je de luiken van het appartement open doet, weet je dat hij weer schijnt en de zee weer net zo heerlijk is als de dag er voor. Het Griekse dorpje met haven (inclusief vissersbootjes) er zwijgend bij ligt en je ‘s avonds weer voor een paar euro lekker eet. Ik schaam mij dan ook voor al die Nederlanders die niet naar Griekenland gaan omdat het land in economisch zeer zwaar weer is beland. Het is een verontwaardiging die ongepast is. Geen enkele Griek kan wat doen aan deze situatie. Net zo min als de Nederland er wat aan kan doen dat hij binnenkort een aanzienlijke eigen bijdrage moet leveren aan zijn woon-werkverkeer. Het zijn de politici die keuzes maken en de bevolking moet de consequenties aanvaarden (en mag iedere 4 jaar zijn stem uit brengen). Graag verleid ik alle lezers om naar Griekenland af te reizen als je van zon, zee, strand, prettige mensen en rust houdt. Een reistip? De Peleponessos!

Overleggen kost inspanning

Afgelopen weer vaak in overleg geweest bij de twee ZBO’s die gaan fuseren. De vergadering van dinsdag verliep in een zeer onprettige sfeer. Er werden over en weer verwijten gemaakt en dat deed de sfeer van de vergadering geen goed. Enerzijds de wil om met elkaar tot een resultaat te komen staat anderzijds de onwil in de weg om ook te luisteren naar elkaars posities (en andersom). Na de vergadering van dinsdag werd een overleg voorgesteld op donderdag. Een overleg gericht op samen afspraken maken over het medezeggenschapstraject en betrokkenheid op verschillende dossiers. Een constructief overleg met de afspraak om over en weer even de ruimte te laten voor geest en hart en daar niet direct op in te gaan. Na 2,5 uur gingen partijen uit elkaar met de afspraak woensdag 30 mei eindelijk inhoudelijke dossiers te bespreken. Ik zie er naar uit.

Zojuist een reactie gekregen op het cahier over het primaat van de politiek. Mijn hoofdstukken bieden voldoende interessante handvatten voor OR-leden om het ‘primaat’ aan te gaan. Met een paar kleine aanpassingen is het gereed en kan het gepubliceerd worden. Sneller dan verwacht. Verder is er een artikel verschenen in HR Overheid over het functiegebouw Rijk en alle uitdagingen voor de medezeggenschap (op dat dossier). Tevens dit weekend de laatste hand gelegd aan een hoofdstuk in een optiek over netwerken. Dit als vervolg op mijn hoofdstuk in een eerder verschenen onderdeel. Al met al heel wat bijdragen die hopelijk leiden tot een versterking van de medezeggenschap. Aanstaande donderdag ontmoet ik veel collega-schrijvers bij een bijeenkomst van het GBIO. Een van de laatste bijeenkomsten waarschijnlijk nu het GBIO ophoudt te bestaan.

Afgelopen week de laatste hand gelegd aan de gesprekken met bezwaarden van een schouwburg. Zij zijn in de cao Nederlandse Podia geplaatst (afkomend van het functiegebouw van de gemeente). Na 27 gesprekken komen we tot adviezen. Boeiend werk. Zeker om ook eens als adviseur van ondernemingsraden te ervaren hoe het beleid uiteindelijk geïmplementeerd wordt en wat er met adviezen van een OR wordt gedaan. Zo heb ik het sluitstuk van een verzelfstandiging ook eens meegemaakt. Boeiende kost.

Komende week lever ik een bijdrage aan een congres van het Ministerie van Veiligheid en Justitie. Zin in. De deelnemers krijgen inzicht in besluitvorming. Hoop dat het goed uitpakt! Verder zit ik een spoedvergadering voor van twee ZBO’s. Dinsdag om precies te zijn. Een vergadering waarin het aankomende proces tot advisering centraal staat. Ben benieuwd.

Afgelopen vrijdag de medezeggenschapsperiode van een redelijk grote gemeente opgestart. We zijn gestart met het zoeken naar ieders inspiratie om zich verkiesbaar te stellen. Uiteindelijk moet de motivatie voor het OR-werk uit het hart komen. Of niet? Uit de motivaties van de afzonderlijke OR-leden kwam voldoende voor een missie en een visie op het OR-werk en de organisatie. Dit vertrekpunt zorgde voor een SWOT-anayse: waar sluiten motivatie en inspiratie aan op dat wat goed gaat in de gemeente en dat wat beter moet. Zo ontstond er een werkelijke agenda voor verandering waar alle OR-leden een verbinding mee hebben.

In de loop van de dag sloten de overige medezeggenschappers aan. Van de 42 (!) kandidaten waren er 15 gekozen. Het “erbij houden” van de niet-gekozenen is essentieel voor sterke medezeggenschap. Hen lieten we ervaren hoe het is om zitting te nemen in het medezeggenschapshuis van deze gemeente. Het leidde tot ontluisterende beelden: waar ligt nu eigenlijk de bevoegdheid van een medezeggenschapsteam en van de OR? En wat mag een team bespreken met de leidinggevende? Immers dat soort gesprekken kunnen de formele medezeggenschap in de weg zitten. De OR ging uiteen met de opdracht daar aandacht aan te besteden.

Het nieuw gekozen dagelijks bestuur staat voor de edele taak om de boel bij elkaar te houden. 42 mensen motiveren, sturen en meenemen is een grote uitdaging. Deze uitdaging wordt geassisteerd door alle ontwikkelingen waar gemeenten voor staan. Kortom: een spannende tijd.

CAO Gemeenten

Met stijgende verbazing lees ik de berichten in de kranten over de CAO-Gemeenten. Eindelijk was er na jarenlang gesteggel een akkoord. Dit akkoord is met het Lente-akkoord van tafel geveegd. Het leidt tot boze gemeentebestuurders en ambtenaren. Ik vraag mij af of de politiek zich realiseert dat hij een voorbeeldfunctie heeft. Goed werkgeverschap is je houden aan afspraken en, mocht de tijd je tot andere inzichten brengen, in overleg zorgen voor een goed alternatief. Ik roep de ondernemingsraden op de bestuurders bij te staan en echt tegenwicht te bieden aan dit opportunistische gedrag. Niet omdat ik perse tegen een 0-lijn ben (maar dan wel iedereen!)  maar wel omdat anders werknemers speelbal worden van politieke uitruil en snelle winsten. Op lange termijn leidt het tot uitholling van de loyaliteit van ambtenaren. Dat is zorgelijk.